یادداشت های پراکنده
روزگاریست پشت چراغ قرمز عشق ایستاده ایم،پس کو چراغ سبز؟ نمی دانم چرا آنروز چتر نجاتم باز نشد و روی این کره ی خاکی افتادم... مگر گذشته هایمان چه اشکالی دارند که مدام می خواهیم خط خطی شان کنیم...! قایم باشک بازی مان کی تمام می شود؟من همه جا را دنبالت گشتم، پشت ابرها،زیر نور ماه،حتی دنبال صدای جیر جیرک هم رفتم،اما... نبودی... برف را گفته ام رد پاهایت را پر نکند،تنها دلخوشی ام شمردن رد پاهایت است...
نظرات شما عزیزان:
matne zibaee bud,
rasti weblog khubi ham dari omidvaram ke movafagh bashid
Power By:
LoxBlog.Com |